Η συγχώρεση για κάποιους θεωρείται πράξη αδυναμίας και δειλίας ενώ για άλλους είναι πράξη ανωτερότητας που ‘καθαρίζει’ τη ψυχή από τη τοξικότητα των αρνητικών συναισθημάτων. Στον Χριστιανισμό η συγχώρεση αποτελεί θεμελιώδη αξία και υμνείται μέσα από τα Ευαγγέλια και τους Αγίους. Η συγχώρεση είναι ένα δώρο της Χάρης του Θεού στον άνθρωπο. Αποτέλεσε το εισιτήριο στον δρόμο της Αγιοσύνης για τον Άγιο Διονύσιο της Ζακύνθου που είναι γνωστός ως ο Άγιος της Συγχώρεσης και έριξε φως στην ανώτερη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η συγχώρεση είναι μια πνευματική, κοινωνική, γνωστική και συναισθηματική στάση ζωής που προστατεύει το ίδιο το άτομο από τη δίνη της αντεπίθεσης. Αποτελεί ψυχική τροφή, απαραίτητη για την ψυχο-συναισθηματική υγεία του ανθρώπου. Τα μέχρι τώρα ερευνητικά ευρήματα υπογραμμίζουν την θεραπευτική δράση της συγχώρεσης στην καρδιακή λειτουργία και γενικά το καρδιαγγειακό σύστημα. Έρευνες επίσης συσχετίζουν την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος με την ικανότητα της συγχώρεσης και αποδεικνύουν ότι τα άτομα που μπορούν να συγχωρούν έχουν μια καλή ποιότητα ζωής και μείωση στην σε ότι αφορά την εμφάνιση ασθενειών (Neumann, 2001). Πιο συγκεκριμένα, η αυξημένη συχνότητα συγχώρεσης των άλλων βοηθά στη μείωση της χρόνιας δυσφορίας που έχει αποδειχθεί ότι μεταβάλλει τη λειτουργία του εγκεφάλου, της στεφανιαίας και του ανοσοποιητικού (Thoresen et al., 2000).

Στην επιστήμη της ψυχολογίας, οι έρευνες για τα οφέλη της συχώρεσης στον ανθρώπινο ψυχισμό αποτελεί νέο πεδίο έρευνας. Ο Enright και οι συνεργάτες του έχουν διατυπώσει τα γνωστικά, συναισθηματικά και συμπεριφορικά στοιχεία της συγχώρεσης ενόψει των φιλοσοφικών και θεολογικών θεμελίων της (Enright & Coyle, 1998; Enright, Freedman, & Rique, 1998). Διαχωρίζουν τη συγχώρεση από άλλες έννοιες υπογραμμίζοντας ότι η συγχώρεση δεν περιλαμβάνει άρνηση, παραβίαση, δικαιολογία, ανεκτικότητα και απαλλαγή. Διαφέρει από τη συμφιλίωση και δεν αντικαθιστά το ρόλο της δικαιοσύνης. Αντίθετα, περιλαμβάνει μια αμφίδρομη αντίδραση: απελευθέρωση των αρνητικών συναισθημάτων προς τον δράστη και μια φιλανθρωπική στάση απέναντι στο αδίκημα.

Ο σύγχρονος άνθρωπος φαίνεται να δυσκολεύεται να απαλλαγεί από αρνητικά συναισθήματα που τον φθείρουν ψυχικά και τον απομακρύνουν από την πραγματική του φύση. Παγιδεύεται σε ένα φαύλο κύκλο εκδικητικών ενεργειών που καταστρέφουν αρχικά αυτόν και στην συνέχεια τον αποδέκτη της εκδίκησης. Αναζητά την κάθαρση με ένα στρεβλό και καταστρεπτικό τρόπο ο οποίος του προσφέρει στιγμιαία απόλαυση και μακροχρόνιο πόνο.

Η συγχώρεση είναι πολύπλευρη και πολυδιάστατη. Έχει βαθιά πνευματική σημασία και προϋποθέτει την ανάπτυξη κοινωνικών, πολιτισμικών και ψυχικών δεξιοτήτων για να ανθίσει και να προσφέρει τα δώρα της στον άνθρωπο. Οι κλάδοι της θεολογίας και της φιλοσοφίας μας επιτρέπουν να δούμε τη λαμπρότητα συγκεκριμένων πτυχών της, ενώ οι κοινωνικές και φυσικές επιστήμες φωτίζουν άλλες.

Ο πολιτισμός, η φιλοσοφία και η θρησκεία μας, μας έχουν αφήσει μια μεγάλη κληρονομιά και ένα μεγάλο χρέος. Να συνεχίσουμε να είμαστε ένας λαός που με μεγαλείο ψυχής καταφέρνει να συγχωρεί χωρίς όμως να ξεχνά και να θυματοποιείται και να επενδύει τις ψυχικές και σωματικές του δυνάμεις στην αναζήτηση του καλού. Η συγχώρεση δεν είναι δειλία ή αδυναμία.

Ο αδύναμος ψάχνει την απόλαυση στον πόνο ενώ ο δυνατός την αναζητά στην αρετή.

Πηγή: Τύπο Προαστίων